ஒரு செய்தியாளனின்... கடைசிச் செய்தி!

மரணம் என்பது புதிரான, அரிய, ஆச்சர்யப்படத்தக்க, எங்கும் காணப்படாத, இதற்கு முன் நிகழ்ந்திராத விஷயம் அல்ல. அது இயல்பானது. நீக்கமற நிறைந்திருக்கிறது. பூமியில் இருக்கிற உயிரினங்கள் ஒவ்வொன்றையும் அது காற்றைப் போல கடந்து / தழுவிச் செல்கிறது; சென்று கொண்டிருக்கிறது. ஆனாலும் கூட... மரணம், தனக்குள் ஒரு மாபெரும் அச்சத்தையும், அதிர்ச்சியையும் நிறைத்து பதுக்கி வைத்திருக்கிறது. மரணத்தை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாத, சகித்துக் கொள்ளமுடியாத தருணங்களும் இருக்கிறது. அது வந்து சந்திக்கிறதா; அதைச் சென்று சந்திக்கிறார்களா என்பதைப் பொறுத்து, வேதனையின் வீரியம் மதிப்பிடப்படுகிறது. 49 வயது என்பது மரணத்துக்கான பொழுதல்ல. என்பதால்... பத்திரிகை செய்திகளுடன் வாழ்க்கை நடத்திய ஒருவரின் மரணம், கூடுதலான விசனத்தை விதைத்து நிற்கிறது.


தமிழ் முரசு நாளிதழின் மதுரை பிரிவு செய்தி ஆசிரியராக பணிபுரிந்த சி.திருவருளனின் திடீர் மரணம் (ஜூன் 29), மதுரை மாவட்ட பத்திரிகையாளர்கள் வட்டத்தை வேதனைக்குள் ஆழ்த்தியிருக்கிறது. குடும்பத்தினர், நண்பர்கள் என நெருங்கிய வட்டத்தில் ‘அருள்’ என்றும், பத்திரிகை நண்பர்களால் ‘திரு சார்’ என்றும் அறியப்பட்ட அந்த செய்தியாளன், தனது 49 ஆண்டுகால வாழ்க்கையின் வாயிலாக சில செய்திகளை விட்டுச் சென்றிருக்கிறார்.

நானும், அவரும் ஒரே நிறுவனத்தில், சக பத்திரிகையாளர்களாக பத்து ஆண்டுகள் பணிபுரிந்திருக்கிறோம். இதில், பாதி நாட்கள் அடுத்தடுத்த இருக்கையில் அமர்ந்து பணியாற்றியிருக்கிறோம் (மாலை நாளிதழான ‘தமிழ் முரசு’ மதுரை பிரிவில் உதவி ஆசிரியர்களாக). உதவி ஆசிரியர் பணி என்பது 24 மணிநேரமும் செய்திகளால் நிரம்பியது அல்ல. 8 மணிநேரப் பணியில் ‘வரத்து இல்லாத’ தருணங்கள் ஆங்காங்கே வெற்றிடங்களாக நகரும். செய்திகளற்ற அந்த வெற்றிடத்தை கேலி, கிண்டல், நையாண்டி உரையாடல்களிட்டு நாங்கள் நிரப்பியிருப்பது... இன்றைக்கு திரும்பிப் பார்க்கையில் உறைந்த காலமாகத் தெரிகிறது.

அனைத்துமே நையாண்டி தருணங்கள் அல்ல. நான் மதுரை மாவட்டத்துக்காரனாகவே இருந்தாலும் கூட, என் மேல் அடிக்கிற மதுரையின் வாசனை, அவரிடம் இருந்து நான் பெற்றது. அலுவலகம் தாண்டிய எங்களது சந்திப்புகள், நீண்ட உரையாடல்களால் நிரம்பியது. உரையாடல்களின் பெரும் பகுதி இந்த மண்ணில் இருந்து கிளைத்து வளர்ந்த பண்பாட்டு, கலாச்சார வேர்களை அடையாளம் காண்பதில் மையம் கொண்டிருக்கும். அவர் உசிலம்பட்டி காரர். அந்த மண்ணில் செல்வாக்கு நிரம்பிய குடும்பப் பின்னணி கொண்டவர். என்பதால், உசிலம்பட்டி மண்ணின் அடையாளங்களை, அலங்கார ஜோடனைகளின்றி, நேரடி நிஜமாக, காட்சி பிம்பமாக கண்களுக்கு முன் பிரதிபலித்துக் காட்டியவர். அவரிடம் இருந்து நான் உள்வாங்கிக் கொண்டேன்.

சி.திருவருளனுடன் (இடது) நான் (வலது).

சக ஊழியர்களாக மட்டுமே கடந்து விடாமல், அதற்கும் மேலாக... பல தருணங்களில் ஒருவருக்கொருவர் ஆறுதலாக, பாதுகாப்பாக, பலமாக இருந்திருக்கிறோம். ஒரு பத்திரிகையாளனாக எனது மகிழ்ச்சியான பொழுதுகளை மீள்நினைவுகளிட்டுப் பார்க்கும் போது, அநேகம் தருணங்களில் அவரும் அங்கம் வகித்திருப்பதை உணரமுடிகிறது. யாருக்கும் தீது நினைக்கிற குணம் இல்லை. என்பதால், அவரால் யாருக்கும் ஆபத்து இருந்ததில்லை. மனதில் இருப்பதை மாறுபாடின்றி வார்த்தைகள் பிரதிபலிக்கும். எனவே, நம்பிப் பழக உகந்தவர். நட்பில் எதிர்பார்ப்புகளற்றவர். ஆகவே, அவருடனான பொழுதுகளில் கலப்படமற்ற நிஜம் இருந்தது. அரிதான இந்தக் குணம் மட்டுமல்ல, அவரிடமிருந்து இருந்து நாம் எடுத்துக் கொள்வதற்கு இன்னும் ஒரு விஷயமும் இருக்கிறது!

குறைகளற்ற மனிதர்கள் இல்லை. அவரிடமும் இருந்தது. சராசரித் தமிழர்கள் போலவே, மதுவின் சுழலில் அவரும் சிக்கியிருந்தார். அதன் பிடியில் இருந்து அவரை மீட்க குடும்பத்தினரும், நண்பர்களும் எடுத்த முயற்சியில் வெற்றி என்று சொல்ல எதுவுமில்லாதது வேதனை. மதுவிடம் இருந்து அவரை பிரித்தெடுத்து மீட்கும் வல்லமை, கடைசியாக... மரணத்திடம் மட்டுமே இருந்ததாக இப்போது புரிந்து கொள்ளமுடிகிறது. மிக உயர்ந்த குணங்கள் நிரம்ப இருந்தும் கூட, அந்த நச்சுத் திரவத்தின் வீரியம் அதனினும் மேலானதாக இருந்திருக்கிறது. வாழ்க்கையை அழித்து நாசமாக்குகிற வல்லமை கொண்ட அந்த விஷம்... தூரத்தில் அல்ல; நமக்கு மிக அருகிலேயே, நம்மைச் சுற்றியே, நமக்கு எட்டுகிற இடத்திலேயே இருக்கிறது.  எதிரே விரிந்து கிடக்கிற வாழ்க்கையை எதிர்கொண்டு செல்கிற ஒவ்வொருவருக்கும், மறைபொருளாக அவர் விட்டுச் சென்றிருக்கிற மற்றொரு செய்தி இது.

எத்தனையோ நாட்கள் நீண்ட எங்களது உரையாடல்களை முடித்தப் பிறகு, ஒருவருக்கொருவர் விடைகொடுத்து பிரிந்து சென்றிருக்கிறோம். இந்த முறை... ஜூன் 30ம் தேதி நான் அவருக்கு விடைகொடுத்து, பிரிந்து வந்த நிமிடம், அதற்கு முந்தைய நி்கழ்வுகளில் இருந்து நிச்சயமாக வேறுபட்டது. அவருக்கு விடைகொடுக்க வேறொரு தருணம் இனி வாய்க்காது. ஒரு செய்தியாளனாக அவர் எழுதிய எத்தனையோ ஆயிரம் செய்திகளில் ஆகச்சிறந்ததாக இப்போது எனக்குத் தெரிவது... படிப்பதற்கு நிறைய விஷயங்களை திரட்டி வைத்திருக்கிற அவரது வாழ்க்கையே!

- திருமங்கலம் எஸ்.கிருஷ்ணகுமார் -